Ο πλανήτης Γη

ΟΙ ΕΠΟΧΕΣ

Το ηλιακό μας σύστημα

Η ατμόσφαιρα

http://ebooks.edu.gr/modules/ebook/show.php/DSGL100/418/2819,10635/extras/gstd09_atmosfaira/index.html

http://ebooks.edu.gr/modules/ebook/show.php/DSGL100/418/2819,10635/extras/gstd09_atmosfaira-video/index.html

το φαινόμενο του θερμοκηπίου

http://ebooks.edu.gr/modules/ebook/show.php/DSGL100/418/2819,10635/extras/gstd09_atmosfairaco2-video/index.html

ΖΩΝΕΣ ΒΛΑΣΤΗΣΗΣ

A. Τούνδρα

Β. Τάιγκα

Γ. Δάση φυλλοβόλων

Δ. Μεσογειακή Βλάστηση

Ε. Στέπα

ΣΤ. Έρημος

Ζ. Σαβάνα

Η. Τροπικό δάσος

Και μια μικρή επανάληψη στα κεφάλαια 7-11 Κάντε το κουίζ και δε θα χάσετε !!!!!

Οι μεγαλύτερες οροσειρές της Γης

Οι μεγαλύτεροι ποταμοί και λίμνες

Βεζούβιος

Ο Βεζούβιος είναι ένα βουνό- ηφαίστειο στις δυτικές ακτές της Ιταλίας και σε απόσταση 12 χλμ. από τη Νεάπολη.

Έχει 3 κορυφές : τη Σόμμα ( βόρεια) το Βεζούβιο ( νότια) και το Οπαγιάνο ( ενδιάμεσα). Κατά τη μεγάλη έκρηξη του 79 μ.Χ., εξαφάνισε τις πόλεις της Πομπηίας, του Ηρακλείου και των Σταβίων. Ο Στράβωνας λέει ότι το βουνό Ουεσούνου ( έτσι αποκαλεί το Βεζούβιο) ήταν σκεπασμένο με ωραίους αγρούς, εκτός από την κορυφή του , που ήταν επίπεδη και μαύρη.

Ένας αυτόπτης μάρτυρας περιέγραψε την έκρηξη΄ «Εκείνο το πρωινό, στις 24/8 οι κάτοικοι της Πομπηίας δεν γνώριζαν τι τους περίμενε, το δράμα που θα ακολουθούσε, αν και πριν από 17 χρόνια, είχε γίνει ισχυρός σεισμός. Όταν ο Βεζούβιος ξύπνησε, η στάχτη έκανε τη νύχτα μέρα, ο ουρανός έβρεχε πέτρες και η θάλασσα αγρίεψε.» Οι 3.000 κάτοικοι που δεν πρόλαβαν να φύγουν και θάφτηκαν κάτω από τις πέτρες, στάχτη και 4,5 μέτρα τάφρος. Η καταστροφή ήταν ολοκληρωτική.

Έγιναν κι άλλες μεγάλες εκρήξεις κατά καιρούς. Παρόλο τον κίνδυνο, οι κάτοικοι μένουν εκεί, γιατί το ηφαιστιογενές έδαφος του βουνού είναι πολύ εύφορο.

Ευτυχία Τ.

ΧΑΡΤΕΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΙ

Πατήστε στο επάνω εικονίδιο κι ανάλογα με το αν έχετε επιλέξει θρησκεία ή γλώσσα θα εμφανίζονται και τα ανάλογα στοιχεία.

Πατήστε εδώ να δείτε κι άλλους χάρτες με διαφορετικά στοιχεία.

Πολική μέρα και νύχτα

Ξέρουμε ότι η διάρκεια της μέρας και της νύχτας αλλάζει ανάλογα με την εποχή του έτους και το γεωγραφικό πλάτος του τόπου στον οποίο βρισκόμαστε.

Η πιο θεαματική αλλαγή όμως παρατηρείται στις πολικές περιοχές, από 66^ο μέχρι 90^ο βόρεια, και 66^ο μέχρι 90^ο νότια, δηλαδή στη Βόρεια Πολική Ζώνη (Αρκτική) και στη Νότια Πολική Ζώνη (Ανταρκτική) αντίστοιχα. Δεδομένου ότι στη Νότια ΠολικήΖώνη δεν υπάρχουν μόνιμοι οικισμοί ή τουριστικά καταλύματα, οι άνθρωποι που βιώνουν αυτό το φαινόμενο περιορίζονται στο βορρά — πιο συγκεκριμένα, στους κατοίκους της Αλάσκας, του Βορείου Καναδά, της Γροιλανδίας, της Ισλανδίας και των βορείων επαρχιών της Ρωσίας, της Φινλανδίας, της Σουηδίας και της Νορβηγίας.

Στις πολικές ζώνες της Γης υπάρχει μια μέγιστη μέρα κάθε έτος με διάρκεια μεγαλύτερη από 24 ώρες . Η ημέρα που διαρκεί από 24 ώρες και πάνω λέγεται"πολική ημέρα". Η διάρκειά της εξαρτάται από το γεωγραφικό πλάτος από το οποίο την παρατηρούμε. Όσο πιο κοντά είναι ο παρατηρητής στο Βόρειο Πόλο τόσο περισσότερο διαρκεί. Για παράδειγμα, ο ήλιος φωτίζει διαρκώς επί 6 μήνες στους πόλους, ενώ στο βόρειο άκρο της Φινλανδίας περιορίζεται σε "μόνο" 73 εικοσιτετράωρα και στον πολικό κύκλο (Ροβανιέμι) σε 1 εικοσιτετράωρο.

Κατά τη διάρκεια της πολικής μέρας ο Ήλιος διαγράφει στον ουρανό συνεχώς κύκλους παράλληλους προς τον Ισημερινό. Κάθε κύκλος ολοκληρώνεται σε 24 ώρες και ο Ήλιος βρίσκεται ολόκληρος πάνω από τον ορίζοντα, δηλαδή τα μεσάνυχτα ο Ήλιος είναι πάνω από το βορρά του ορίζοντα και δε χάνεται. Το φαινόμενο κατά το οποίο τα μεσάνυχτα βλέπουμε ήλιο ονομάζεται "Ήλιος του Μεσονυχτίου" και οφείλεται στην κλίση του κάθετου άξονα της Γης κατά 23°26΄ σε σχέση με το επίπεδο περιστροφής της γύρω από τον Ήλιο.

Όσα 24ωρα διαρκεί η πολική μέρα, τόσες φορές βλέπουμε Ήλιο του Μεσονυκτίου σε ένα έτος.

Στο βόρειο πόλο η πολική μέρα ξεκινά στις 21Μαρτίου και τελειώνει στις 23 Σεπτεμβρίου, δηλαδή διαρκεί 6 μήνες. Το μέσο της πολικής μέρας είναι το μεσημέρι της 22ας Ιουνίου.

Μετά τις 23 Σεπτεμβρίου ο Ήλιος κατεβαίνει κάτω από τον ορίζοντα του Βόρειου Πόλου. Έτσι αρχίζει η "πολική νύχτα" που διαρκεί μέχρι τις 21 Μαρτίου.
Η πολική νύχτα παρατηρείται στις ίδιες περιοχές το χειμώνα και διαρκεί όσο και η πολική μέρα του ίδιου τόπου π.χ. εάν σε ένα μέρος έχουμε Ήλιο επί 40 ημέρες το καλοκαίρι, θα έχουμε και Νύχτα επί 40 ημέρες το χειμώνα.

Κατά τη διάρκειά της, ο ήλιος βρίσκεται κάτω από τον ορίζοντα και το φως είναι ελαφρύ ή ανύπαρκτο. Στο βόρειο πόλο η πολική νύχτα αρχίζει την φθινοπωρινή ισημερία, 23 Σεπτεμβρίου και τελειώνει την εαρινή ισημερία στις 21 Μαρτίου. Το μέσο της πολικής νύχτας είναι τα μεσάνυχτα της 22ας Δεκεμβρίου.

Οι «Λευκές Νύχτες» οφείλονται στο ίδιο φαινόμενο (στην κλίση του κάθετου άξονα της Γης κατά 23°26΄ σε σχέση με το επίπεδο περιστροφής της γύρω από τον Ήλιο) αλλά και στην ύπαρξη της ατμόσφαιρας (διάχυση φωτός) και είναι ορατές σε γεωγραφικά πλάτη μεταξύ 60° και 66°, δηλαδή στα εξωτερικά όρια των αρκτικών κύκλων, κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού. Ο ήλιος δύει μεν, αλλά βρίσκεται ελάχιστα κάτω από τον ορίζοντα - αυτό έχει ως αποτέλεσμα την ύπαρξη φωτός στον ουρανό, ώστε δραστηριότητες σαν το διάβασμα να είναι εφικτές χωρίς επιπλέον φωτισμό.
Οι γνωστότερες λευκές νύχτες είναι αυτές της Αγίας Πετρούπολης, όπου είναι ορατές για έναν ολόκληρο μήνα, από τις 11 Ιουνίου έως τις 11 Ιουλίου. Κατά το τελευταίο δεκαήμερο του Ιουνίου στην πόλη λαμβάνει χώρα πληθώρα βραδινών πολιτιστικών εκδηλώσεων.